Einkennilegt

finnst Hali að "Stökur, 21. desember árið 1844" eru sjálfsagt með því besta (kannski er minnið að glepja Hal), sem Jónas orti, dæmi:

Enginn grætur Íslending

einan sér og dáinn;

þegar allt er komið í kring,

kyssir torfa náinn.

Þrjár aðrar stökur fylgja þessari í bókinni, er Halur hefir stöku þessa sótt. Sótt og úrsótt, það að láta sér batna af sóttinni, úrsótt er nýyrði í tilefni dagsins, enda samdi Jónas mörg nýyrði á hinni skömmu ævi. Úrsótt eins og afturbati.