Úrgangsefnin

birtast okkur í mörgum myndum og á mörgum stöðum - misjöfnum. Sjálfur hefur Halur ekki átt í neinum sérstökum vanda með að halda þvaginu (segir hann), en vinur hans hefur tjáð honum að það sé einungis tímaspursmál hvenær hann megi búast við þvagleka eða jafnvel þvagteppu, jafnvel þvagleggsísetningu af óvönum. Flestir karlar segja að vel gangi með þvaglátin þar til allt stöðvast og margir hafa kastað vatni milli reima á strigaskónum árum saman þegar best lætur. Hali brá hins vegar í brún er hann sá þvagpoll í lyftu einni hér í bæ nýverið og taldi vísbendingu um lítinn árangur þvagfærameðala.

Þá kvað Halur:
Enginn vill óðara missa þvagið,
undan vinsamlegast bægið,
en gólfinu á
hið gula sá,
gagnslítið meðalahland-fagið.

Halur minntist hins gamla tíma til sveita þegar ilmefni og efnaverksmiðjusjampó voru ekki nálæg og líkamshúð enn til staðar á mannfólki ásamt nokkurri angan. Í dag er ekki nokkur manneskja með eðlilega lykt!

Enn kvað Halur:
Í lyftum margir losa bleytu,
líkast vegna grindarþreytu,
en Halur sitt
-hvað með þitt?
hár þvær með sterkri keytu.

Halur þarf að skjótast frá enda þarf hann að svara kalli.