Reðursafnið

á Húsavík hefi ég eigi heimsótt enn, þrátt fyrir boðsbréf frá auðvaldinu í Reykjavík sem hafði umboð fyrir bráðdrepandi lyfjablöndur sem læknar skrifuðu út í vinnutíma sínum. Nokkuð er efnið mér skylt þar sem alla daga handleik ég e-s konar reðurmyndir. Sinn er siður í landi hverju hvað varðar stærð eða lengd og ummál líffærisins og þessa stundina hefi ég eigi náð að slá á eigin lengd með málbandi húsfreyjunnar. Ég var hins vegar svo lánsamur að bróðursonur minn gaf mér málband sem mælir allt að 25 m útstrekkt, þannig að það ætti að nægja fyrsta kastið. Gera þarf sér grein fyrir því að ekki er allra að mæla lengd reðurs og ekki er sama hvernig að þessu er staðið. Mæla þarf frá reðurrótinni fram á við og enda þar sem "allt" endar. Varðandi meðallengd og þess háttar, þá er unnt að senda mér fyrirspurn og fá hughreystingu. Ég tel ekki við hæfi að gefa upp hin "réttu" mál, en allir þeir er hafa slakan reður <4 cm og <7 cm með togi (notið ímyndunaraflið) geta reynt að fá ráð hjá kunningja þess er þetta ritar. Unnt er að fá 25 m málbandið góða lánað en burðargjald greiðist af móttakanda. Hæg eru heima tökin fyrir innanbæjarmenn. "Oft er allra reðra von" sagði konan og lagði sig.

Þessi skrif eru til komin vegna hugmynda og hugsana varðandi hestamennsku og dagdrauma þar að lútandi. Það er best að slá folann. Skrifin fóru meira og minna forgörðum á netinu þannig að þau eru heldur samhengislausari en venja er. Vísur fóru til feðra sinna enda nægur leir á síðunum verið.