Úrbeina

lambið fyrst, kartöflur soðnar fyrir gamalt fólk, gulrætur smáar að gerð í smjöri, sósa brún að lit með lamba- og nautabragði, heimatilbúin rifssulta úr garðinum sem varð hálf-misheppnuð, mislitir diskar héðan og þaðan sem og glös, grillið dregið úr skúrnum á upphitað plan, lambið áður skorið í bita og skellt á Weberinn í nokkrar mínútur, hlaupið inn með lambið, því skellt á límtrésplötuna í Pyrex formi, platan sem keypt var í IKEA fyrir tæpum tveimur áratugum hefur dugað vel, brak í stólum sem keyptir voru í búð sem ég vil ekki muna eftir að sinni, spurning hvenær fyrsti maðurinn dettur niður úr stólunum og hefur lögsókn, unnið mál, Drottning Eyjafjarðar í sínu gamla eldhúsi gjörbreyttu, nýi maðurinn með henni og eldri strákurinn á heimilinu loks kominn í eldhúsið, hjarta heimilisins, allir borða vel og eru sáttir með lambið og tilheyrandi. Sönn íslensk gleði. Einfalt er oft best. Það sást einnig í gær með heimatilbúnu pasta með sjávarréttum í vín- og kryddsósu, með smá brauði og Parmesan.