Tveir

menn, karlmenn, komu inn í litla búð sem er ein af fáum minjum kaupmannsins á horninu ekki alls fyrir löngu. Halur var í búðinni og með húfu. Þessir komu í taxa og voru í svörtum regnfrökkum, terlínbuxum annar en dením hinn, miðaldra og í meðallagi þéttir á velli, glaðlegir og litu í hillurnar. Þeir spurðu um tannbursta og tannkrem en vantaði einnig rakvél og jafnvel sápu. Þeir lyktuðu af spíra eða alkóhóli, þó ekki gífurlega. Nefstærð Hals er talsverð en einhverjar skemmdir samt þegar orðnar hvað lyktarskyn snertir finnst honum. Það er undantekning ef Halur rekst á slíka menn í dag, en þetta var algengara áður. Betra hefði verið ef almennileg kona (ekki Halur) hefði verið stödd í búðinni og tekið þessa tvo uppá sína arma eða jafnvel bara annan þeirra; því þurftu þeir á að halda. Hurfu síðan aftur í taxann og voru áfram glaðir. Þeir hættu hins vegar við að kaupa tannburstana þar eð tannkremið fékkst eigi; vildu kaupa allt í einu á sama staðnum. Halur hélt út á vit óvissunnar og vínleysisins. Hans beið tannbursti og tannkrem fyrir nóttina. Eins og sjá má af þessu, þá gerist ekkert hjá Hali sjálfum sem fréttnæmt má teljast, allir dagar án tíðinda. Halur hefði betur verið í drag þetta kvöld. Hann á t.d. grænan útivistarjakka sem væri ágætur drag-jakki heldur hann.