Það að vera í skugga

einhvers getur þýtt ýmislegt. Í gærkvöldi sást það greinilega þegar tveir leikþættir eða leikrit vor augum barin í LA sem áður hefur verið í skuggalegum málum. Eftir að hafa séð Stólana eftir eitt af höfuðskáldunum var eftir hlé sýning sem svo sannarlega sló mann niður eða upp úr leikhússtólnum eftir atvikum; Ausa Steinbergs hét þessi sýning og þótt handritið hafi verið gott hjá Lee Hall, þá fór leikkonan Ilmur Kristjánsdóttir fram með slíkum tiþrifum að þetta minnti mann vel á hvernig er að vera staddur í leikhúsi þegar eitthvað er í gangi sem hreyfir við manni; ekki bara andvörp, hiti, syfja og þreyta eins og hjá Arsenal þessa dagana. Þessi leikari er gæddur óvenjulegum hæfileikum og Stóla-leikararnir voru sannarlega í skugganum þetta kvöldið, þrátt fyrir að hafa reynt sitt besta. Þessa sýningu þyrftu sem flestir að sjá og heyra með þessari leikkonu, held vart að nokkur geti gert betur. Sama hvort heldur í svart-hvítu eða lit.