Hinn ágæti

musculus cremaster hefur vitjað Hals í svefni, jafnt í bundnu máli og óbundnu, eigin snertingu sem hugarvíl. Halur hefir hins vegar aldrei haft nein not af vöðvanum eða látið á hann reyna, enda einmenningur og stundar skírlífi algjört. Eina undantekningin er kannski sú er hann hljóp á eftir skepnum til sveita og heiða forðum, en hlaupageta hans er engin núorðið fremur en önnur. Vinur hans reynir þó að upplýsa hann um misgjörðir þessa vöðva er kyndjörfung áhrærir meðal fullsterkra manna, en sumum hefir hann komið óorð á fremur en bónorð(i).
Halur kvað eftir vin sinn er hafði nýlega legið hjá kerlu og orðið undir:

Herra cremaster, hann er snúinn
og höndum strýkur algóð frúin;
en einmitt núna
og eftir frúna,
auminginn virðist búinn.

Halur tekur að sér að gefa mönnum ráð til að þjálfa cremaster-inn, en einungis ef gild rök fylgja og nánari vísbendingar eða annað er staðfestir þjálfunarskort eða vanhæfni mikla.