Venjur

geta ýmist verið ágætar eða slæmar, verri. Halur hefir farið til veiða í Mývatnssveit og Laxárdal í samnefndri á er þar rennur árlega í 11 ár og samanlagt í rúm tuttugu ár. Ferðirnar þangað skipta tugum á þessu tímabili en í seinni tíð reynir Halur að dvelja í sveitinni fjóra daga í senn og þá 2 fastar slíkar ferðir á sumri; stakir dagar stundum á milli ef vel tekst til. Ferðir þessar verða með ári hverju æ mikilvægari og ánægjulegri og ætíð eitthvað nýtt er gerist í ánni, veiðihúsinu, matargerðinni, félagsskap og ekki síst veðrinu. Þessa daga hefði þurft að skrá hitastigið alla dagana með tveimur aukastöfum ef vel ætti að vera, en hitinn var 1-4°C og allar gerðir veðurs sem hugsast getur nema frost við veiðar með frosinni línu. Íslendingar kalla veður það er þessa daga var í sveitinni "skítaveður". Fátt elskar Halur meira en að vera utandyra í vondu veðri og þá rétt klæddur. Aftur að skítaveðri; þar er enn og aftur margt sem leynist í því orði og sumt tengt því er úr görninni kemur. Stjáni fékk sér t. d. þrumara með síld, eggjum og smjöri í morgunmat ásamt asídófílus áður en hann hélt í Brotaflóann. Halur var við veiðar hinum megin í Helluvaðslandi og kölluðumst við á stöku sinnum og tjáði hann Hali að hann hefði losað sig áður en hann hélt til veiða í kjölfar morgunverðar og góður vindur léki um vöðlurnar, reyndar talsverð hlýindi. Í þessari ferð sannaðist enn einu sinni að í veiðum gilda einungis almennar reglur en ekki lögmál eins og í stærðfræði. Veiðin sjaldan eða aldrei glæsilegri og ánægjulegri með öllu sem tilheyrði.