Árstíðir, tungl,

sólargangur og annað þess háttar hefir ætíð verið Hali hugleikið; haustjafndægur er liðið en flestir eru þó hrifnari er kemur að vorjafndægri (vorjafndægur, jafndægur á vori, jafndægri á vori og sama gildir um haustjafndægur í orðavali). Tíðin hefir verið ótíð, mest barningur til sveita og margur akurinn farið fyrir lítið þar sem korn hefir átt að þreskja norðan heiða. Það sá Halur vel á ferðum sínum um sveitir nýlega og gæsin sýnist að mestu flúin suður yfir heiðar; enga gæs var að sjá í Skagafirði um helgina og eigi heldur í dag, en nú hefir hlánað og þekkt gæstún auð, en all mikið sást til álftarinnar sem þegar er byrjuð að hópa sig. Flest það sem einu sinni átti að vera betra norðan heiða er breytt; meira að segja rigningin er flúin norður. Halur lætur þó veðrið eigi hafa áhrif á sig og horfir fram til haustsins með sömu ánægju og áður enda haustið einn ánægjulegasti tími ársins.